Marakasy to instrumenty wywodzące się z Ameryki Środkowej. Do Europy trafiły w latach 30. ubiegłego wieku, wraz z modą na muzykę kubańską – cza-czę, rumbę czy mambo. W tym samym czasie pojawiły się również w partyturach muzyki klasycznej.
Marakasy – technika gry
Marakasy zawsze występują jako para instrumentów (zobacz tutaj). Dźwięk uzyskiwany jest na skutek naprzemiennego potrząsania jednym i drugim instrumentem. Efektem powinno być krótkie, ale ostre brzmienie bez jednoczesnego słyszalnego przesypywania się pojedynczych ziarenek. Dla marakasów typowy jest jednostajny ósemkowy ruch oraz inne szybkie figury rytmiczne. Możliwe jest też tremolo za sprawą szybkiego potrząsania obu marakasów naprzemiennie bądź jednym, podczas gdy drugi wykonuje inny rytm. Technika gigare polega natomiast na wykonywaniu kołowego ruchu trzymanego pionowo instrumentu. Dodatkowo można pukać w obudowę marakasu.
Czym są marakasy i jaki jest ich rodowód?
Marakasy to instrumenty muzyczne należące do grupy idiofonów. Stanowią rodzaj gruchawki ze skorupy orzecha czy gliny osadzonej na drewnianym trzonku. W środku wypełnione są drobnymi kamyczkami, kulkami czy twardymi nasionami. Podczas potrząsania wydają one charakterystyczny szelest. Marakasy są popularne wśród Indian zamieszkujących Amerykę Południową. Tam nazywa się je często chocalko, a w języku staromeksykańskim ayacachtili. W Europie są często wykorzystywane jako instrument rytmiczny.